يدالله خسروشاهى از ميان ما رفت

با كمال تاسف رفیق یدالله خسروشاهی امروز پنجشنبه ٤ فوريه ٢٠١٠ از ميان ما رفت. يدالله كه در تاريخ ٢ فويه سکته مغزى کرده بود دیروز بعد از ظهر وضعیت جسمانی اش در بیمارستان رو به وخامت گذاشت و متخصصان بعد از آزمایش به اعضای خانواده و دوستانى که در بیمارستان حضور داشتند اطلاع دادند كه او برای دومین بار دچار سکته مغزی شده است. رفيق يدالله ساعت ٥ صبح امروز درگذشت.
يدالله خسروشاهى يكى از فعالين و رهبران شناخته شده و زحمتكش جنبش كارگرى ايران بود كه بخاطر فعاليتهاى كارگرى خود سالهاى زيادى را در زندانهاى رژيم سلطنتى و جمهورى اسلامى گذرانيد. وى از جمله نمايندگان كارگران صنعت نفت ايران و شوراهاى كاركنان صنايع نفت بود كه بدنبال سركوب شوراها و تشكلات مستقل كارگران نفت توسط جمهورى اسلامى و سپرى كردن سالهاى ديگرى در زندان مجبور به ترك ايران گردید اما لحظه ای از تلاش در جهت حمايت از جنبش كارگرى ايران دست برنداشت.
رفيق يدالله در طی ده سال گذشته همكار نزديك و بسيار فعال کارزار اتحاد بين المللى در حمایت از کارگران ایران بود و تا آخرين لحظات زندگى خود مشغول فعاليت كارگرى و جلب همبستگى كارگرى براى طبقه كارگر ايران بود.
ياد عزيز يدالله خسروشاهى گرامى باد! جايش در ميان ما و کلیه فعالان جنبش کارگری بشدت خالى خواهد بود!
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
چهارم فوريه ٢٠١٠
info@workers-iran.org
www.etehadbinalmelali.com
-----------------------------------------------
جنبش کارگری، مبارز کهنه کار دیگری را ازدست داد
با تاسف فراوان از مرگ یدالله خسرو شاهی، کارگر مبارزی که حامل تجربه ده ها سال مبارزه علیه نظام سرمایه داری و دو رژیم استبداد سلطنتی و ارتجاع اسلامی بود، با خبر شدیم. از دست دادن کسانی که منافع خود را در منافع جمع می بینند و سرزندگی و خوشبختی را با حضور دائم در سنگرهای مبارزه برای رهایی محرومان معنی می کنند، همیشه سنگین است. در عین حال، همه ما باید بکوشیم که جای خالی هر مبارزی را با فداکاری و تلاش بیشتر پر کنیم. افراد هر چه بیشتری را به ویژه از نسل پر شور جوان و تشنگان آگاهی طبقاتی ـ انقلابی به صفوف نبرد در عرصه های جهانی و ملی جلب کنیم. و یاد روزهایي پر افت و خیزی که سرخوشانه همدوش با مبارزانی که امروز در میان ما نیستند می رزمیدیم را به منبع انرژی و الهام تبدیل کنیم برای مبارزاتی که پیش رو داریم.
یاد یدالله خسرو شاهی را گرامی می داریم و مرگ او را به یاران و بستگانش تسلیت می گوییم.
جمعی از فعالین کارگری
15 بهمن 1388
------------------------------------------------
كارگران ايران خودرو در گذشت نابهنگام یدالله خسرو شاهی را به طبقه كارگر تسلئيت مي گويند
دوستان وهمكاران گرامي
باكمال تاسف باخبر شديم یدالله خسروشاهی كارگر مبارزي كه سالها در سنگر مبارزه براي رهائي كارگران از هيچ كوششي فروگزار نكرد امروز پنجشنبه 15 بهمن از ميان ما رفت.
خسروشاهي كارگري كه در راه مبارزه با ستم سرمايه داري تازيانه وزندان و شلاق هر دو رژيم سرمايه داري رابرتن خود احساس كرد هرگز سنگر مبارزه را ترك نكر وتا آخرين لحظه عمر براي رهائي كارگران مبارزه كرد
یدالله یکی از مدافعان برجسته حقوق کارگران و از پیگیرترین مبارزان جنبش کارگری ایران بود که با تمامی وجود وبیش از چهار دهه برای تحقق آرمان های طبقه کارگر ایران تلاش کرد .
ما كارگران ايران خودرو ضمن ارج نهادن به تلاش هاي اين انسان بزرگ در راه رهائي طبقه كارگر در گذاشت او را به خانواده ، رفقایش و جنبش کارگری ایران تسلیت می گوپیم و خود را در غم از دست دادن اين انسان شريف ومبارز وحامي خستگي ناپذير كارگران شریک می دانیم .


یادش را گرامی می داریم.
جمعي از كارگران ايران خودرو
خودروكار
-----------------------------------------------
ایرج فرزاد / یداله، تاریخ دیگری است

خبر کوتاه، سریع و باورنکردنی بود. یداله خسروشاهی پس از حمله سکته مغزی و بستری شدن در بیمارستانی در لندن، برای بار دوم دچار سکته مغزی شد و روز پنجشنبه ۴ فوریه سال ۲۰۱۰ برای همیشه ما را ترک کرد.

در اولین روز ژانویه امسال، یداله این چند کلمه را به عنوان تبریک سال نو برای من، و احتمالا برای بسیاری دیگر، نوشت:

"سال جدید را به شما تبریگ می گوءیم و برایتان آرزوی موفقیت و شادی داریم. یداله و نسلی از آینده"

او به آن یادداشت خود دو قطعه عکس نیز ضمیمه کرده بود که منظورش را از "نسل آینده"، به تصویر بکشد. یکی از این عکسها را اینجا میبینید:

همانوقت من هم در یادداشتی سال نو را متقابلا به او و خانواده و بستگانش تبریک گفتم، و قصد داشتم "سر فرصت" از او بپرسم که آیا این نمایندگان نسل آینده مورد نظر او در عکس ارسالی، "نوه" های او هستند؟ تصور نمیکردم پاسخ این سوال را هرگز از زبان خود او نخواهم شنید. این داغ بر دل من ماند.

سابقه آشنائی من با یداله به سال ۵۳ برمیگردد و آن هم در زندان قصر تهران و آن هنگام که او همراه با عده دیگری از فعالان کارگر نفت، به جرم فعالیت سیاسی در میان کارگران و نیز "سوء استفاده" از امکانات چاپحانه شرکت نفت برای انتشار کتابهای معروف به "جلد سفید"، دستگیر و شدیدا شکنجه شد و به زندان محکوم شد. یداله را در جریان اعتراض زندانیان سیاسی به کشتار بیژن جزنی و دیگران، در فروردین سال ۵۴ و یکی از "محرکین" آن اعتراض، نیمه های شب به "زیر هشت" فراخواندند و استوار "صارمی" تحت نظارت و فرماندهی "سرهنگ زمانی"، رئیس بخش سیاسی زندان قصر، او را بشدت و بسیار وحشیانه شکنجه کردند و کتک زدند که از پشت دیوارها با صداب بلند فریاد بزند: "غلط کردم" تا شکنجه او را قطع کنند. او تا جائی که خاطره ام یاری میکند تنها کسی بود که چنین نگفت.

یداله شاید از اولین نسل فعالان کارگری در دوران پس از کودتای سال ۳۲ بود که به عنوان بخش سازمانیافته درون جنبش کارگری و در صنعت نفت، و نه فقط در هیات یک "فرد" فعال و سوسیالیست جنبش کارگری، وارد معادلات سیاسی جامعه ایران شده بود. او همراه با محفل متشکل حول و حوش خود، مستقل از اینکه شخصا و بطور فردی چه دیدگاهی در باره کمونیسم را نمایندگی میکرد، تبلور گرایش سوسیالیستی درون جنبش کارگری ایران در دوران "جدید" و پس از قطعیت یافتن تحول سرمایه داری در جامعه ایران، بویژه پس از دهه ۴۰ بود. یداله تبلور و مظهر پیوند و در هم تنیدگی سوسیالیسم با جنبش کارگری بود.

این تجربه و این سیر زندگی در حقیقت یک "تاریخ" زنده و مقاطعی از تاریخ بسیار واقعی تر جامعه ایران است. خوشبختانه خود او به مناسبتهای مختلف گوشه های مهمی از اتفاقات و فاکتهای این تاریخ را یا کتبی کرده است و یا در مصاحبه ها و گفتگوها، به شکل نوارها و فایلهای صوتی به ثبت رسانده است.

این یادگارهای یداله، و این بخشهای مهم سیر شکل گیری گرایش سوسیالیستی در میان صنایع کلیدی جامعه ایران و بویژه نقش سرنوشت ساز و تاریخی ای که او و شبکه فعالان کارگری در هدایت و رهبری اعتصاب سراسری کارگران نفت در سال ۵۷، که کمر حکومت نظامی ازهاری را شکست، بر عهده گرفت را باید مکتوب و مستند و به ثبت رساند. مستقل و صرفنظر از اینکه برداشت او از سوسیالیسم و نقش حزب کمونیستی، ممکن است موضوع اختلاف باشد، مستقل از اینکه دیگر گرایشات سوسیالیستی درون جنبش کارگری ایران تا چه اندازه به روایت و برداشت فردی یداله از "کمونیسم زمخت" در میان جنبش کارگری نزدیک یا دور است، مکتوب کردن و به ثبت رساندن تجاربی که خود یداله در آن نقش کلیدی داشته است، برای هر کسی، برای هر "محقق" منصف، ، برای هر مورخ که به علم و نقش واقعی مبارزه طبقاتی در حرکت و تکامل تاریخ باور دارد؛ و برای همه ما که در فاصله پس از سالهای ۲۰ شاهدان "معصوم" حذف آگاهانه نقش طبقه کارگر در تحولات سیاسی، در تاریخ و در مصاف بر سر تعیین سرنوشت سیاسی جامعه بوده ایم و همواره "تاریخسازان" را در حیطه حیات خلوت نمایندگان اسلامی و ناسیونالیست طبقات دارا برایمان تصویر کرده اند، اهمیت حیاتی دارد. در تقابل با تحریف تاریخ و در مصاف با تاریخ نگاری رسمی و از منظر منافع ظبقات و گرایشاتی که گویا همواره "بستر اصلی" سیاست را تشکیل داده اند، مهم است که نقش سازندگان واقعی تاریخ ذوران مدرن جامعه ایران در ذهنیت جامعه فعال شود. همیشه و در طول تحولات متمادی سعی و تلاش کرده اند که جنبش کارگری را حداکثر یه عنوان گروه فشار سیادت طبقاتی خود "مصادره" کنند. یداله و تاریخ زندگی و مبارزات او را باید نوشت و برای پیروزی سوسیالیسم و سرکردگی کارگران متشکل و سوسیالیست در جدال بر سر سرنوشت جامعه، در اختیار جامعه و جنبش کارگری قرار داد.
به همه یارانش، به عزیزان "نسل آینده" او و به خانواده گرامی اش صمیمانه تسلیت میگویم.
یاد عزیز یداله خسروشاهی گرامی باد.

۴ فوریه ۲۰۱۰
iraj-farzad@gmail.com
------------------------------------------

در گذشت رفیق یدالله خسرو شاهی را به خانواده اش و طبقه کارگر

تسلیت می گویم!
اسماعیل مولودی ۱۶ بهمن ۱۳۸۸
باكمال تاسف باخبر شدیم یدالله خسروشاهی دوست و رفیق گرامی مان كه سالها در سنگر مبارزه براي رهايي طبقه كارگر از هيچ كوششي دریغ نكرد در روز پنجشنبه ٤ فوریه ٢٠١٠ بر اثر سکته مغزی در سن ٦٧ سالگی در لندن از ميان ما رفت.
در گذشت این دوست و انسان شریف را به خانواده و طبقه کارگر ایران تسلیت می گویم و خودم را در غم از دست دادن اين دوست عزیز وحامي خستگي ناپذير كارگران شریک می دانیم.

اسماعیل مولودی

--------------------------------------------
جنبش كارگری ایران یكی از وفادارترين یاران خود را از دست داد!

امروز با كمال تاسف اطلاع یافتیم که جنبش كارگری یار دیرین و یكی از رهبران ارزشمند خود، رفیق یدالله خسروشاهی را برای همیشه از دست داد. رفیق یدالله خسروشاهی كه روز ٢ فوریه دچار سكته مغزی شده بود، روز ٣ فوریه بار دیگر دچار سكته مغزی دیگری می شود و ساعت ٥ صبح روز ٤ فوریه در سن ٦٧ سالگی چشم از جهان فروبست.
یدالله خسروشاهی كه ازجمله از نمایندگان كارگران صنعت نفت و شورای سراسرى كاركنان صنایع نفت ايران بود، بیش از نیم قرن در راه رهائی كارگران و زحمتكشان فعالیت پیگیر و وقفه ناپذیر كرد. او سالهاى زيادى از زندگی خود را در مبارزه با پاسداران سرمایه در رژیمهای سلطنتی و جمهوری اسلامی در زندانها گذراند و متحمل سختيهاى بسيار و شكنجه هاى وحشيانه شد.
مرگ رفیق یدالله خسروشاهی ضایعه ای بزرگ برای جنبش کارگری ایران است. جای او برای همیشه در میان ما خالی خواهد ماند. ما در شورای پشتیبانی از مبارزات مردم در ایران (تورنتو- کانادا) مرگ نابهنگام رفیق یدالله خسروشاهی، یار، رهبر و همراه دیرین جنبش کارگری ایران را به خانواده، دوستان و رفقای او صمیمانه تسلیت می گوییم و خود را در غم و اندوه آنان شریک می دانیم.


شورای پشتیبانی از مبارزات مردم در ایران (تورنتو- کانادا)
٤ فوريه ٢٠١٠
shora.poshtibani@yahoo.com / 416-997-2945
----------------------------------------
بدرود یدوی عزیز
خبر کوتاه بود. باور کردنش اما دشوار. دشوارتر از خود زندگی. یداله رفت. او دیگر نمی‌تواند با نوه‌هایش بازی کند؛ نمی‌تواند کسی را دست بیندازد؛ نمی‌تواند بگوید، بخندد، پیپش را چاق کند، جلسه بگذارد؛ در سوز و سرما و در برف باران به‌تظاهرات برود، در جلسه لوکال کارگرهای لیورپول شرکت کند؛ با قدیمی‌ها تماس بگیرد و با جوان‌ترها جروبحث کند؛ کمک مالی برای این و آن خانواده کارگری جمع کند؛ مصاحبه کند، بنویسد، بجنگد. یداله رفت. برای همیشه. و با رفتنش چه حفره‌ای برجا گذاشت. کیست که بتواند این حفره خالی را پر کند؟ هر که باشد هیچ‌گاه در ق‍‍الب کامل این حفره قرار نخواهد گرفت. یداله منحصر به‌فرد بود. نه این‌که از دیگران خیلی بزرگ‌تر بود. قهرمانی یداله در این بود که در همان خصوصیات ساده‌اش پایدار بود. در پیگیری‌اش از منافع طبقه‌اش به‌همان اندازه که در اشتباهاتش. یداله روح دورانی تاریخی از جنبش کارگری بود. دورانی که نیم قرنش را خود او دوش به‌دوش و گاه پیشاپیش دیگران رقم زد.
یداله فرزند راستین طبقه کارگر ایران بود. خوبی‌هایش را از دل این طبقه گرفته بود و ضعف‌هایش هم ضعف‌های این طبقه بود. با عشق عمیق به‌جامعه سوسیالیستی زیست و با ایمان عمیق به‌این‌که کارگران می‌توانند جهانی بهتر و زیبا بسازند و آن را اداره کنند. یداله انسانی بزرگ از صف انبوه فرزندان طبقه کارگر ایران بود که ـ‌اما‌ـ هیچ‌گاه بزرگی خود را نپذیرفت. تواضعی که برای رهبری مثل یداله فقط یک ضعف بود. او تا به‌آخر نیز نخواست به‌نقشی‌که می‌توانست در سامان‌یابی صف کارگران سوسیالیست ایفا کند، تماما پی‌ببرد. تاریخ و طبقه کارگر ایران یداله را در موقعیت یک رهبر قرار داد. موقعیتی که خود او هیچ‌گاه نخواست آن را بپذیرد. او ترجیح داد سربازی برای طبقه‌اش بماند. و چه حیف.
زندگی سیاسی یداله تماما درگیر در همین موقعیت پارادوکسیکال بود. دیگران او را کینه‌توزانه به‌باد حمله می‌گرفتند، زیرا که در او به‌درستی قامت یک رهبر طبقاتی را می‌دیدند. او خود اما متواضعانه این کینه‌توزی‌ها را به‌پای تعلق ساده‌اش به‌کارگران می‌نوشت. او هیچ‌گاه نخواست این واقعیت را بپذیرد که حمله به‌طبقه کارگر فقط در حمله به‌صفوف اعتصاب و در تعرض به‌دستمزدهایش خلاصه نمی‌شود و حمله به‌رهبران طبقه، حمله به‌خود آن نیز هست. او هیچ‌گاه نخواست خود را نیز در چهارچوب همان سرنوشت مشترکی ببیند که از زمان یوسف افتخاری تا منصور اسالو گریبان رهبران کارگری را گرفته است و خود او را آماج کینه‌توزی‌ها قرار داد. فروتنی او همواره مانع از آن شد که با دفاع از نقش خود در شکل دادن به‌اعتصاب تاریخی نفتگران، واقعیت را آن‌گونه که بود بازگو کند. خویشتنداری‌اش در ثبت افتخارات نفتگران به‌نام خود، اما مانع از آن نشد که هر دون‌پایه حرافی هنگام صحبت از اشتباهات نفتگران یداله خسروشاهی را به‌عنوان بانی این اشتباهات به‌باد حمله نگیرد. نه، یداله وظیفه داشت از خود بیش‌تر حرف بزند و بیش‌تر دفاع کند. این دفاع از واقعیت طبقه بود. یدو این کار را برای ما باقی گذاشت و رفت.
«مرگ مهم نیست. مهم این است که مرگ و زندگی من چه تأثیری بر زندگی دیگران داشته باشد». مرگ یداله موجی از تأثر را در میان نیروهای سیاسی و فعالین چپ برانگیخته است. چه صمیمیتی در پیام‌های مربوط به‌مرگ یداله دیده می‌شود. اگر حتی ذره‌ای از این صمیمیت‌ها هم واقعی باشد، می‌توان به‌آینده خوشبین بود. خوشبین بود به‌این‌که دیگر هیچ فعال صدیق جنبش کارگری، هیچ رهبر کارگری فداکار و از خودگذشته‌ای، این‌چنین مورد آماج حملات و کینه‌توزی‌هایی قرار نگیرد که یداله به‌توالی در معرض آن قرار داشت. اگر چنین شود، آن‌گاه یداله در مرگ خویش نیز جنبش طبقه محرومان از ثروت، جنبش طبقه خویش، را گامی به‌جلو رانده است.
یاد یدو را همواره گرامی می‌داریم، در برابر زندگی پرافتخارش سر تعظیم فرود می‌آوریم و با تلاش در راه آرمان‌هایی که آرمان‌های او نیز بودند، زندگی او را ارج می‌گذاریم.
بدرود رفیق، بدرود.

عباس فرد، بهمن شفیق
6 فوریه 2010
17 بهمن 88
-------------------------------------------------
تسلیت بمناسبت درگذشت رفیق یدالله خسرو شاهی

درگذشت رفیق یدالله خسرو شاهی را به خانواده عزیز او و همه فعالین جنبش کارگری ایران تسلیت میگویم.
رفیق یدالله خسرو شاهی از رهبران و از چهره های برجسته جنبش کارگری ایران و از سازماندهندگان و رهبران جنبش کارگری در صنعت نفت صبح روز٤ فوریه در گذشت. خسرو شاهی جزء آن دسته از رهبران کارگری بوده است که مردم در سال ٥٧ با شعار "کارگر نفت ما رهبر سرسخت ماست" از آنها به عنوان رهبر تجلیل کرده اند.
او مبارز خستگی ناپذیر جنبش کارگری ایران بوده است که برای رفاه طبقه کارگرو نابودی نابرابری و استثمار میجنگید. در به میدان آوردن طبقه کارگر و نابودی رژیم شاه نقش فعالی بازی کرد، اما فرصت نکرد تا ثمره آرزو و تلاش خود در نابودی رژیم اسلامی را ببیند. زندانی طولانی در دو رژیم و شکنجه های زیاد خللی در این اراده اوایجاد نکرد. او تا آخرین روزها همه مسائل جنبش کارگری را با حساسیت دنبال میکرده است. فقط سه روزمانده بود به سکته مغزی در نامه کوتاهی به من نوشته بود:

مطلب تشکل توده ای مخفی نداریم را خواندم
من نیز در صدد بودم که در این مورد مطلبی بنویسم که با توجه به مطلب تو عزیز چون در همین راستا بود از نوشتن تکراری منصرف شدم................................................
...................................................................................................................................
شاد باشی
یداله

جواب کوتاهی برای یدالله نوشتم و تشکر کردم. اما مگر میتوانستم تصور کنم که سه روز دیگر او دچار سکته مغزی خواهد شد و دیگر در میان ما نخواهد بود.

یادش گرامی باد

محمود قزوینی
٦ فوریه ٢٠١٠
-----------------------------------------------
بياد يدالله خسرو شاهي!
پنچشنبه ٤فوريه ٢٠١٠ يدالله خسرو شاهي يكي از رهبران سرشناس جنبش كارگري ايران در اثر يك عارضه مغزي در يكي از بيمارستانهاي لندن جان خود را از دست داد. من يدالله خسرو شاهي را اواخر دهه ٩٠ در يك اجلاس كه بمناسبت مسائل كارگري در شهر آخن آلمان برگزار شده بود، ملاقات كردم. در اين جلسه كه جمعي از فعالين كارگري بويژه از صنايع چاپ و نفت در آن شركت داشتند در مورد مسائل كارگري در ايران و بين المللي سخنراني و گتفارهاي با ارزشي مطرح شد. يدالله يكي از سخنرانان در اين جلسه بود. همچنين در سال ١٣٨٧روزشمار مسائل كارگري در ايران را بطور روتين منتشر ميكردم، در تهيه اين روزشمار بارها به مطالب و سخنرانيهاي يدالله خسرو شاهي مراجعه و يكي از منابع من در اين عرصه بود. در آن سالها كميته هاي همبستگي كارگري در اروپا، كانادا و امريكا نقش و دور بسيار مهمي در انعكاس رويدادهاي كارگري، و جلب حمايت بين المللي از جنبش كارگري در ايران داشت. يدالله خسرو شاهي يكي از مشوقين و فعال جدي سياسي در عرصه مسائل كارگري و سياسي در خارج از كشور بود. او از هر فرصتي براي بيان نظراتش استفاده ميكرد. بارها در ميتينگ و تظاهراتهاي مختلف در انگلستان شركت ميكرد. و حامي مهمي براي جلب حمايت از جنبش كارگري در ايران، بود. در گذشت يدالله خسرو شاهي را به خانواده و وابسگانش تسليت ميگويم. يادش گرامي باد.
نسان نودينيان
فوريه ٢٠١٠(بهمن ١٣٨٨)
درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱۱/۱۵/۱۳۸۸ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::