گزارش ارسالی برای نشريه دانشجويی بذر

از ساعت ده و نيم صبح روز 16 آذر تجمعات دانشجويی در دانشگاه ها شروع شده بود. در دانشگاه شريف خيابان آزادی و دانشكده دامپزشكی در بهبودی و دانشگاه فنی دانشگاه تهران صد ها نفر پشت درهای بسته دانشگاه جمع شده بودند و در بيرون ده ها نفر از يونيفورم پوش های نيروی انتظامی به حالت آماده باش ايستاده بودند.
ساعت يازده و نيم با اتوبوس از سمت ميدان آزادی بعد از ايستگاه قريب به ميدان انقلاب نزديك كه می شويم دو طرف خيابان ده ها نفر از نيروی انتظامی با سپر و كلاهخود آماده باش ايستاده اند جمعيت زيادی هم در پياده روها در حركتند و اكثراً تيپ دانشجو هستند. هر كس كه شعاری می داد بلافاصله لباس شخصی های درون جمعيت با شوكر (باتوم برقی) به او حمله می كردند. كليه خيابان های منتهی به خيابان انقلاب توسط گله های نيروی انتظامی بسته بود. عليرغم اينهمه تدابير جمعيت رفته رفته در ميدان انقلاب و چهار راه وليعصر جمع شده و راهپيمايی كرده بود. تهران در اين روز چهره يك شهر آشوب زده را داشت.
در مقابل درب اصلی دانشگاه تهران چندين بنر كه روی آن شعارهايی مربوط به روز غدير يعنی مال روز 15 آذر بود را طوری قرار داده بودند كه درون دانشگاه ديده نشود. هر بنر حدود بيست متر در سه متر بود و بدون شك چند صد هزار تومان خرج چاپ و نايلونش شده بود. در جلوی سردر پشت درب اصلی دانشگاه حدود سی نفر نيروی انتظامی با كلاه كاسكت سفيد رنگ بطور منظم ايستاده بودند تا مانع خروج دانشجويان از دانشگاه شوند. تعداد بسيار زيادی موتورهای ضد شورش كه هر يك دو سرنشين داشتند و در كوله پشتی هايشان انواع سلاح ها را داشتند و چراغ هايشان را روشن كرده بودند هر از چند گاهی به طرف تجمعات پراكنده مردم حمله كرده و سعی می كرند كه مردم را پراكنده كنند اما نمی توانستند. جمعيت آرام و بدون ترس به راهپيمايی ادامه می دادند. ميدان انقلاب نيز مملو از جمعيت و همچنين انواع و اقسام نيروهای بسيجی و موتورهای روبوكاپ بود. پيرمردی كه اين صحنه را ديده بود می گفت كه ميليونها تومان خرج اين نيروهای سركوب می كنند و بعد سهميه بنزين خودروهای شخصی و عمومی را به بهانه تحريم نصف كرده اند.
در اتوبوس در قسمت زنان بحث داغی در گرفته بود دختر جوانی ادعا می كرد كه فوق ليسانس است و می گفت كه اينها كه در تظاهرات شركت می كنند عده ای بيكار هستند كه برای عكس گرفتن و فرستادن آن برای بی بی سی و صدای آمريكا می آيند بيرون و شعار می دهند و اين در حاليست كه مردم مشكلی ندارند و آنهايی هم كه مشكل دارند به خاطر اينست كه تلاش به حد كافی نمی كنند! اينها را با صدای بلند می گفت و بنظر بخش فرهنگی بسيج بود. زن ميانسالی كه كنارش ايستاده بود با خونسردی بهش گفت كه صدات از جای گرم در می آيد من كاری به تظاهرات ندارم اما بهت بگم كه من فرهنگی هستم و بعد از سی سال خدمت سيصد تومان در ماه حقوق می گيرم چرا بايستی اينجوری باشد؟ من سه تا بچه دارم و كلی بايستی اجاره بدهم. زن ديگری بهش گفت كه سه تا بچه دارد همه ليسانس دارند اما بيكارند و نمی توانند ازدواج كنند. دختر گفت كه در همه جای دنيا شورشيان را سركوب می كنند و دختری بهش جواب داد كه هيچ كجا مردم را بخاطر اعتراض شكنجه و اعدام نمی كنند.
رفته رفته در قسمت مردها هم بحث در گرفت يك نفر به دختر گفت جيره خوارِ و پيرمردی می گفت البته تظاهرات فايده ای ندارد چون بجايی نمی رسد و رهبران بايستی از پائين بروند بالا نه از بالا به پائين، مرد ديگری نيز گفت كه من طرفدار دولت نيستم اما اينها همشان مثل همند همين كروبی خودش قبلا زندان داشت كه يکی جواب داد که ما كلاً اين حكومت را نمی خواهيم و خواهان جمهوری دمكراتيك هستيم.
در اتوبوس ديگری هم باز دو دختر بسيجی شروع به دفاع از حكومت کردند كه فوری با اعتراض چند زن ميانسال روبرو شدند زنی گفت كه من زمان شاه هم سركوب را ديدم اما اينها سركوب شديدتری می كنند. پسر جوانی هم می گفت كه در روز سيزده آبان دوبار باتوم خورده و در تظاهرات هم نبوده و فقط از شركت بيرون آمده برای خريد سيگار كه موتوری ها با باتوم او را زده بودند. او به يك جوان ريز نقش ريشو كه پيراهن سياه داشت رو كرد و گفت كه موقع بيرون رفتن نكند گرفتار تك تير انداز بشويم با اين محاسنت! پسرك با خجالت گفت نه!
حدود ساعت يك بر گشتم بسمت ميدان آزادی ديدم كه نرسيده به ايستگاه بهبودی سمت چپ در جلوی دانشگاهی دانشجويان زيادی به خيابان آمده اند و دست جمعی شعار "مرگ بر ديكتاتور" و شعارهای ديگر می داند. در دانشگاه شريف هم جمعيت زيادی از دانشجويان پشت در دانشگاه جمع بودند و بنر بزرگی در دستشان بود كه رويش نوشته بود كه "حكومت به كفر می ماند اما به ظلم نمی ماند" و بيرون جلوی در تعداد زيادی نيروی انتظامی مانع بيرون آمدن آنها بودند.
بعد از ظهر حدود ساعت پنج دوباره از جلوی دانشگاه رد می شدم ديدم در ميدان انقلاب و جلوی دانشگاه جمعيت چند برابر شده و جمعيت زيادی نيز در حال خروج از متروی ميدان انقلاب بودند. تاريكی فرا رسيده بود و نيروهای انتظامی پراكنده در اطراف دانشگاه تهران خيليهايشان نمی دانستند كه چكار كنند چون مردم شعار نمی دادند و فقط راهپيمايی می كردند اما نيروی موتور سوار هار بودند و هر از گاهی تلاش می كردند كه جمعيت را پراكنده كنند و زمانی كه با باتوم جوانی را می زدند مردم ديگر هو می كردند و ماشينها بوق می زدند. مرد ميانسال زحمتكشی در اتوبوس می گفت كه صبح خيلی شلوغ بوده و افسری داشته جوانی را كتك می زده كه او اعتراض می كند اما افسر ضربه ای هم به او می زند. او می گفت كه اينها كارشان تمام است و مردم حقوق خودشان را می خوانند و ترسشان ريخته و ديگر به خانه ها بر نمی گردند. در اين هنگام جوان ها پر شور حكومت را مسخره می كردند يكی می گفت قرار بود گل بدهند به دانشجويان اما دور از جونتان گُه دادند همشان جيره خوار هستند و با اين نيروهای سركوب می گفتند، مرگ بر موتوری جيره خوار، يكی ديگر می گفت كه اگر يكی به عبای خامنه ای ايراد بگيرد می برندش زندان و اينها كه می بينی لبنانی و فلسطينی -با اشاره به نيروهای سركوبگر كه با سپر ايستاده بودند- هستند و بايد حسابشان را برسيم! يكی ديگر گفت كه بابا فلسطينی ها هم از ما بدبخت تر هستند ما لااقل اتاقی داريم اما آنها همين را هم ندارند و بهر حال آنها هم انسانند اما اينها حيوانند و پول مردم را به باد می دهند. يكی ديگر گفت كه الان فلسطينی های مقيم اروپا به ما ايرانی ها فحش می دهند چون حكومت ايران نيروهای مرتجعی را مانند حماس تقويت كرده و باعث سرافكندگی فلسطينی ها شده است.
پيرمردی می گفت خوبست كه مردم به خيابان آمده اند اما متأسفانه جوان ها آگاهی كمی دارند مثلا از يك جناح دفاع می كنند در حاليكه اينها همه مثل هم هستند. او با ناراحتی گفت كه دولت حتی تحمل زنان داغدار در پارك لاله را كه خواهان روشن شدن علت مرگ عزيزانشان در روز شنبه بودند را نداشته و تعدادی از آنها را دستگير كرده است.
هر بار كه نيروهای انتظامی به كسی حمله می كردند مردم داخل اتوبوس يكصدا هو می كردند و فحش می دادند يكی می گفت الان مثل سال قبل از انقلاب است بزودی حكومت سرنگون می شود!
حدود ساعت هفت شب خيابان های اطراف دانشگاه تهران شبيه صحنه جنگ شده و دود گاز اشك آور همه جا را فرا گرفته و دانشجويان و زنان به سمت ميدان آزادی می روند كه دسته ای از موتوری ها بناگهان از پشت حمله می كنند و با باتوم يكی دو نفر را می زنند و با تير مشقی سرو صدا ايجاد می كنند و جمعيت به آرامی پراكنده می شود. جمعيت پراكنده دور از چشم نيروهای سركوب شعار مرگ بر ديكتاتور سر می دهند.
برنامه بيست و سی سيما و اخبار 9 شب عمدتاً تظاهرات عده ای طرفداران دولت درون دانشگاه را نشان داد كه معلوم نبود كجا بود و در ضمن بخشی از تظاهرات دانشجويان مخالف دولت را هم نشان دادند كه شعار می دادند استقلال آزادی جمهوری ايرانی و عكس خمينی را پاره كرده بودند و در جايی ديگر سطل های آشغال را آتش زده بودند.
كل حرف اخبار دولتی اين بود كه ماهيت واقعی 16 آذر ضد آمريكايی بودن آن بوده و بخشی از تظاهرات كه مرگ بر روسيه می گفتند را نشان داد و بخشی از حرف های خمينی سی سال پيش را نشان داد كه می گفت برخی مرگ بر شوروی می گويند كه مرگ بر آمريكا ندهند. خلاصه خيمه شب بازيشان حد و مرزی ندارد.
بطور كلی روز مبارزاتی خوبی بود عليرغم كمتر شدن تعداد تظاهركنندگان بنا بر اخبار و سخنان فعالين دانشجويی از لحاظ كيفی شعارها رشد خوبی داشته مثلاً يك فعال دانشجويی كه از تهران با بی بی سی صحبت می كرد می گفت كه شركت زنان و مليت ها با شعارهای خودشان چشمگير بوده كه نشان از مخالفت با تبعيض جنسيتی و قومی دارد.
بنا بر اخبار تا كنونی درگيرهای شديدی در خيابان های اطراف دانشگاه رخ داده و دانشجويان و مردم با آجر به نيروهای سركوب حمله كرده و در برخی جاها شعار مرگ بر خامنه ای می داده اند. در ميدان ونك و خيابان وليعصر نيز تجمعاتی بوده است.
در شهرهای مشهد و شيراز و اراك و اصفهان و شهر كرد و تبريز و قزوين و همدان در چند دانشگاه تجمعات ضد حكومتی رخ داده است.


هشت شب 16 آذر 1388
گزارش ارسالی برای نشريه دانشجويی بذر
درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۹/۱۷/۱۳۸۸ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::