گزارشی از برگزاری مراسم 16 آذر در دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب

تا چند ماه قبل برگزاری تجمع ضد حکومتی در دانشگاه آزاد برای خیلی افراد غیرقابل تصور بود. حتی بحث سیاسی بین دانشجویان نیز خیلی کم اتفاق می افتاد. صبح روز دوشنبه 16 آذر دانشکده فنی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب واقع در خیابان آهنگ خلوت به نظر می رسید. حدود ساعت 10 بود که اولین تحرکات آغاز شدند. ابتدا پخش مخفیانه اعلامیه بود. افراد حراست دانشگاه که بیشتر روی محوطه باز تمرکز کرده بودند وقتی به خود آمدند که اعلامیه‌ها در راهروهای دانشکده داشتند بین دانشجویان دست به دست می گشتند. اعلامیه سازمان فداییان (اقلیت) به مناسبت روز دانشجو، برگه‌ای حاوی اعلامیه حزب رنجبران ایران با عنوان «عدالت خانه یا سلاخ خانه؟» و مطالب دیگر با امضای «جمعی از کمونیستهای ایران» و برگه‌های سبز رنگ کوچکی با عکس و نقل قول از موسوی بین دانشجویان پخش شدند. علیرغم اینکه افراد حراست اعلامیه‌ها را پاره می کردند و به سطل زباله می انداختند، دانشجویان اعلامیه‌ها را از سطل زباله درمی آوردند و آنها را مطالعه و پخش می کردند. بعد نوبت به اعلامیه‌های تهدید آمیزی رسید که از طرف مسئولان دانشگاه روی دیوارها نصب شده بودند. در این اعلامیه‌ها نوشته شده بود که گویا «گروهی ناشناس» بعد از انتخابات قصد سوء استفاده از احساسات پاک دانشجویان را دارد و تهدید شده بود که با تحریک کنندگان و تجمع کنندگان برخورد خواهد شد. دانشجویان این اعلامیه‌ را به هیچ گرفتند و هر جا که نصب شده بود آنرا از روی دیوارها کنده و پاره کردند.

حدود ساعت 1 بعد از ظهر بود که تجمع شروع شد. دانشجویانی که با ماسک صورتهای خود را پوشانده بودند هسته اصلی تجمع را تشکیل دادند. شعارهایی که در طول تجمع داده شد هم شعارهای مذهبی و حمایت از رهبران جنبش سبز بودند و هم شعارهای رادیکال ضد حکومتی. شعارهای عمده عبارت بودند از «الله اکبر»، «یا حسین میرحسین»، «مرگ بر دیکتاتور»، «شکنجه، تجاوز دیگر اثر ندارد»، «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، «دروغگو، دروغگو 63 درصدت کو؟»، «دانشجوی با غیرت حمایت، حمایت»، «مرگ بر این دولت مردم فریب»، «دولت کودتا استعفا، استعفا»، «دولت کودتا این آخرین پیام است، جنبش سبز ایران آماده قیام است» همچنین سرود یار دبستانی نیز به هنگام حرکت جمعیت خوانده می شد. یک بار نیز چند نفر سعی کردند شعار «مرگ بر روسیه» را سر دهند که به سرعت با اعتراض دیگران مواجه شد و انعکاسی در جمعیت پیدا نکرد. جمعیت بین ساختمانها حرکت کرد و هنگامی که از پشت بام ساختمان شماره 1 دانشگاه شروع به فیلم برداری کردند، دانشجویان یک صدا مزدوران را هو کردند و شعار دادند «دوربین فیلم برداری دیگر اثر ندارد». جمعیت پس از یک بار چرخش در محوطه دانشگاه به سمت در خروجی حرکت کرد. افراد حراست دانشگاه جمعیت را تعقیب می کردند و هنگامی که جمعیت قصد خروج از دانشگاه را داشت در خروجی را بستند. دانشجویان پشت در تجمع کردند و همانجا شعار دادند. تا این زمان هنوز هیچ برخورد خشونت آمیزی رخ نداده بود. به نظر می رسید هدایت کنندگان تجمع تشخیص داده بودند که اگر بخواهند از این فراتر بروند باید برای خروج از دانشگاه با حراست و نیروی انتظامی درگیر شوند که با این سطح سازمانیابی و نیروی دانشجویان درگیری با حراست و نیروی انتظامی نمی توانست به پیروزی دانشجویان ختم شود و تصمیم گرفتند بهانه‌ای برای اعمال خشونت به مزدوران رژیم ندهند. تجمع تا ساعت 2 ادامه پیدا کرد و در این زمان هدایت کنندگان تجمع از دانشجویان خواستند که متفرق شوند. اکثر دانشجویان نیز متفرق شده و به دانشکده بازگشتند. اما دقایقی بعد که در خروجی گشوده شد ازدحامی در جلوی آن پدید آمد. افراد حراست که گمان می کردند دانشجویان می خواهند در آنجا تجمع سیاسی برپا کنند با چند نفر درگیر شدند اما دانشجویان توانستند آنها را جدا کنند. حراست که احساس خطر کرده بود متوسل به نیروی انتظامی شد. هنگامی که چند سرباز و افسر نیروی انتظامی به محل رسیدند دیگر تجمعی در کار نبود و فقط به مردم تذکر می دادند که در محل باقی نمانند و حتی روزنامه فروشی جلوی دانشگاه را مجبور کردند که تعطیل کند.

شاید در نگاه اول به نظر برسد که این تجمع در مقایسه با تجمعاتی که به مناسبت روز دانشجو در دانشگاههای دیگر مثل دانشگاه تهران، امیرکبیر، دانشگاه صنعتی شریف و غیره رخ می دهند کم اهمیت است. البته اگر این تجمع را از نظر ابعاد و شدت رادیکالیسم با سایر دانشگاهها مقایسه کنیم واقعا هم از آنها عقب تر است. ولی اهمیت این تجمع و سایر تجمعات اعتراضی که از آغاز سال تحصیلی 1388 در واحدهای مختلف دانشگاه آزاد شکل گرفته‌اند از این جهت است که دهها هزار دانشجوی دانشگاه آزاد را که تا قبل از این کاملا منفعل بودند وارد فعالیت سیاسی می کند. اگر همین تجمعات به عنوان سرآغاز یا تمرینی برای حرکتهای سیاسی بعدی دانشجویان دانشگاه آزاد در نظر گرفته شوند آنوقت می فهمیم که اهمیتی بسیار عظیم دارند.

منبع خبر: سایت کمونیست های انقلابی
درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۹/۱۷/۱۳۸۸ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::